Çoğul Bir Yangın Yeriydi Hayat

Ne zaman tutunsan cılız ellerime
Sıra dışı cümleler yükselirdi gökyüzüne
Şenlikler kurardı hayat bize izbelerinde
Seninle yaşamak tutkulu bir mevsim olurdu

Acıydı tasada birleşen tüm eylemlerim
Sonsuz günlerin boy aynasında çocuktum
Adı konmamış sevinçler sürerdin yanaklarıma
Al al olan ruhumun patikasındaki mutluluktun

Çoğul bir yangın yeriydi bazen hayat
İnsanlar kuru ekmek avlardı bulanık sularda
Eskimiş ağlar gibiydi karanlıkta yürümek
Her adım aşina bir aşkı geçirirdi usumuzdan

O sağanaklı kıyılarda ıslak bir gökyüzüsün bana
Gönlümün figan nağmesinde asil bir nakaratsın
Fırdöndü mevsimlerin iğreti çardaklarındayım
Sen benim göğsümde çoğalan yaşam aşkımsın