Çoğu Zaman Susuyorum Şiiri - Salim Erben

Ormanların sessizliğini sana benzettim
Sensiz geceleri oturup içtiğim
İki bardak demli çay birsi soğudu
Sonra bağırdım çağırdım karanlığa
Duyulmamış küfürler savurdum rüzgara
Dağlarında kurt ovalarında avcı oldum
Meydanlara ateş yaktım vurdum vuruldum
Gönlümdeki güzeli fazla büyüttüm
Şiirler yazdım türküler söyledim
Paket paket rüşvet verdiğim
Geceleri körkütük sarhoş oldum
Şafakla uyandım salya sümük
İki dağ arasında gittim geldim
Geçmiş miydi çocukluk yıllarımız
Gelincik tarlalarında coştuğumuz
Bahar çığılıklar atarak koştuğumuz
Düşleri düşünerek büyüdüğümüz
Şimdi
Dillerde başın yayla gönüllerde sıla
Biz seninle dört sure ezberler gibi
Ezberlemiştik
Kırını bayırını deresini tepesini
Sanki uzansam göğe elim değecekti
Dokunsam bulutlara ağlayacaktı
Yatağında sabırsız bir mermi gibi
Eşkıya yürekli
Gözleri mahmur hayaller besliyorum
Uyanıp uykudan çocukluğumu yazıyorum
Çoğu zaman susuyorum
Sonra yeniden başlıyorum yazmaya
İnanıyorum yaza yaza bir gün
Sesimi duyacağına