karanlığın kuşattığı gecenin ortasına,
saat kaç olursa doğuyorum sancılarla,
kendimi kaşınırken değil,
düşünürken buluyorum...
tanyeli ile selamlaşırken,
vardığım yer...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Tek beğendiğim yer 'hayat; ASLA,ASLA,ASLA!
vazgeçmemektir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta