Çoğu Zaman Şiiri - Kenan Mert Gülveren

karanlığın kuşattığı gecenin ortasına,
saat kaç olursa doğuyorum sancılarla,
kendimi kaşınırken değil,
düşünürken buluyorum...
tanyeli ile selamlaşırken,
vardığım yer...

gün gelir; O gün,
beni terkeden her insan evladı,
O' nları neden bıraktığımı anlar...

hayat;
asla asla asla! vazgeçmemektir,
umut etmekten ve kendinden fazla,
düşünmektir ötekileri, öte de bırakılanları,
O engin denizin uçuk maviliğinde,
kendini kaybetmeyip acı da kavrulanları bulabilmektir,
marifet, deniz gibi engin tecrübelerinle
acıya su serpmektir, insan olana...

beni terkeden her insan evladı,
bari bunu anlayın,
sıra bana gelmese de olur....

onyedinisan'07