Çoğu Hayat Sensiz… Şiiri - Gümrah Öztürk

Bahar dediğime bakma “Yaz”dı,
Yazma dediğim halde, inadına “ayrılık”tı cümlesi ve yazdı…

İktidar oldun tek başına,
Yerel seçimlerinde yüreğimin,
Muhalefetin aklımdı,
Barajlarda boğularak kayboldu…
Bilmiyorum ağlamak fayda getirir mi,
Yahut sızlanmak sana…
“Beni de aranıza alın severken, bende aranızda sizle sevicem bu gece” diye
Çocukça yakarışlar fayda eder mi bilemem…
Sevda anlatırken kurulan cümlelere gıcığım artık,
“Kurulan” cümlelere “bozulan” moraller vardır belki de,
Belki de, unutmak en iyisidir ne dersin?
Kendimi mesela, unutmak neden yaşadığımı…
Aklımı sen dışında bir şey meşgul etmesin diye
Unutmak varlığımı,
Ve yokluğunu mesela…
Başarabilmek isterdim sensizliği,
“Günlerdir çalışıyorum, bu benim için çok önemli” diyerek
210 dakikada 180 soruda başarabilmeyi,
Sonra da ÖSYM’nin uygun gördüğü bir yerde 4 sene ömür törpülemeyi…
Alternatifi olmayan bir sen var karşımda,
Sensizlikten bıkmış birde ben,
Bütün matematik işlemlerini kullansam dahi,
Ulaşamadığım gözlerin…
Sağlamasını yapmadığım kelimeler kullandım bu şiirde,
Acıtsa bile söylenmeyecek kadar utangaç göz yaşlarım,
Ve üşümüşlükten morarmış ellerimle…
Bu “mış”lar sadece durumu sevimlileştirsin diye,
Gidişinin sonunda da işe yarar mı dedim denedim...
Olmadı,
Gelmedin…