Çoğu Gitt, Azı kaldı! Şiiri - Köksal Cengiz

Bil ki fânî ömrümüzün,
Çoğu gitti, azı kaldı!
Dâim sürmez biter hüzün,
Çoğu gitti, azı kaldı!

Dolup taştı dünya hanı,
Ecel aldı nice cânı,
Hak dost kimdir, bulup tanı,
Çoğu gitti, azı kaldı!

Boşa yordu şu kör nefis,
Gönül hasta, tabip hissiz,
Sür menzile atın sessiz,
Çoğu gitti, azı kaldı!

Kaf Dağı’nda soylu ceren,
Gurbet elde birkaç yâren,
Ne alp kaldı ne de eren,
Çoğu gitti, azı kaldı!

Gülistana dolmuş diken,
Sus-pus olduk bülbül iken,
Az sabreyle çile çeken,
Çoğu gitti, azı kaldı!

Vur bıçağı, akmaz kanım,
Vefakâra can kurbanım,
Bu son hasret gül sultanım,
Çoğu gitti, azı kaldı!

Aşk perisi soktu zora,
Yürek yandı döndü kora,
Niyazkâr sendedir sıra,
Çoğu gitti, azı kaldı!