Çoğalırsam, Şiiri - Süleyman Düzgünoğlu

Çoğalırsam,
Derelerin birleşip de nehire dönüşürsem bendleri yıkarım,
Büyürse kartopum çığ olur akarım,
Çoğaltma beni bırak kuru dere duruyor yerinde,
Ne balık var ne kurbağa gölümde,
Susuz çaylar kuru ırmaklar besledim ben gönlümde,
Çoğaltma beni ben beni taşıyamam,
Büyütme beni çocuksu ruhumsuz yaşayamam,
Kırılmadık ne dalım kaldı ne de budağım,
Ezilmedik yer mi kalmadı sızlar yüreğim,
Acıya alıştım bir defa olsun güleyim,
Bende isterdim ki gönlümce seveyim,
Bunun böyle olmasını ben mi istedim.
Ben mi istedim narı cihanda yanmış kül olam,
Ben mi istedim gülsüz bahçede bülbül olam,
Gecenin kaçı olmuş durmuyor bak zaman,
Ne zaman duruyor nede damarda akacak olan kan,
Biri dursa işte geliyor o “malum “an,
Ne yaşamışsın bu günü ne varmış dün,
Ne ben olmuşum ne şimdi yazdığım canan,
Şairde yazamaz ki her istediği an,
Ya içi yanmıştır ya yakan biri varmıştır,
Ne gelişi belli ilhamın ne gidişi,
Sessizce gelir ayak uçlarında duymazsın,
Misafir kalır yüreğinde uyandırmazsın,
Ne marifet bende ne peride,
Uykusundan uyandırandır gerisi nafile,
Gelişim gibi olmadı misafirim gayrı yüreğinde,
Duymasın sesimi kimse bilmesin ki biri varmış içinde,
Bir sen bil birde ben zaten duruyorum aynı yerimde.
Soru sorma yorum yapma kime ne,
Cevap verme olmaz deme gör hele,
Gelen tanrı misafiri önce buyur etsene,
Yorgundur yaralıdır belki merhem sürsene,
Bir gariptir belki yetimdir dinlesene,
Acıyı bal eylemiştir belki de yüzün sürsene,
Bakılmayla dil çözülmez iki kelam etsene,
Ne sen ağla ne ben ağlayam ne yürek dağlayam.
Döküldü içimden geldi bensizdi,
Dur dedim ama durmadı yıktı da gitti,
Yıkılan ne bendim, ne de sendin, kendi yaptı kendi bozdu ve gitti.
işte delilik burada can işte buyum ben,

Sözüm ne sana, ne bana,sözüm beni dinlemeyen bir tek “o “na,
Yazarken ağlamışım yaşlar duruyor hala gözümde,

Sana yazdım seni yazdım gecenin ta üçünde.
Irmağa benzettiğim bu yaşamı,
Başkaları gibi kenarından bakarak yaşayamıyorum hayatı,
Kaçarken akıllı adam yağmurdan,
Aksine ıslanmaya çıkıyorum koynuma yağmur dolduruyorum,
Hemde iliklerime kadar bende böyle bir manyağım işte,
Bir nehirse ömrüm ben içinde akan bir damla olmak istiyorum.
Bazen bir gecede tüketiyorum, bir dokunuşta bozuluyor tılsımım,
Çoğaltma beni, taşıyamıyorum…… Süleyman Düzgünoğlu