Çoğalırım Şiiri - Zafer Zengin Etnika

yanlızlık gördükçe taş altlarında
kuytularda
gülümsemede çoğalırım
anlarsın
bir kahkaha neden atılır
neden yankılanır

anlarsın nedenleri
boğuşmazsın
prospektüslerle
kullanım kulavuzlarıyla
acıyı anlatanlarla
izlerken yalnızlıkları
ben çoğalırım
zeytin dallarında
düşsem yere
toprak rengine karışırım
bu renktir işte
çoğalan yalnızlığım

kimsesiz değil işte
sokak çocukları
lambaları
kaldırımları
sarhoşları
kavgaları
ıssızlıkları
soğuk geceleri var
yalnız değil onlar

on bin kitap
önsözler
sayfalar içinde
gördüm yalnızlıkları
editörleri
akılları
meraklanma
bilgiden küflenen görülmemiş
nerde bilgili yalnızlık görsem
çoğalırım

| tek başına kitap arkadaş değildir..santim santim
yalnızlığın kuyusunu kazar sana..saplanıp kalırsın
paylaşmaz insanlarla..gece gündüz ne zaman kimse baktırmaz sana..dalarsın..kramplar saplanır eline ayağına..kitabı çok seven aklına..mesela bir kuşun sesi yoktur orda..bir çiçeğin kokusu..günün sıcaklığı |

aldırmam
su veririm güle
yalnızlığını çoğaltsın
bana tutunmasın diye
sana tiryakiliğim bundan işte

şimdi büyü
şimdi gelişte
düşme yalnızlıklar içine

| deki çabuk büyüdüm..ve öğretmediler bana..büyürken oyunların yasak ayıplanır olduğunu
içinden de ne olur..acımazlar gözlerinden asarlar..öyel bakarlar ki..kağıt olsan yanarsın
sızın bu.. vakti gelmeden açan çiçek gibi..karların altında kalmak..zerdali olacakken..sararıp solmak.. böyle gülüm..fark etmiyor sızının rengi..acı acı işte.. her insanda olduğu gibi |
|

şimdi büyü
her yer pembe
sokaklar güler bize
boyları yettiğince

saydıkça kaldırım taşlarını
çoğalırım
derzlerine düşer dağılırım
herkes büyür
ben çocuk kalırım

27.09.2004