Çoğaldın Be Kadınım Şiiri - Baki Şenel

Ben bunca yolu seni özlemek için mi geldim buralara
Başka güzel yanı yok muydu seni sevmeleri
Çoğaldı be kadınım çoğaldın
Ne sığdığın oluyor geceye
Ne de söndüğün oluyor gecede
Yüzün geldikçe aklıma özlüyorum
Üzülünce bütün şarkılar üstüme geliyor
Çekiliyor elim ayağım bir kuytuya
Sana dair ne varsa bir bir uyutuluyor

Gidecek her yerimin sen olduğunu kimselere söylemedim
sana yazdıklarım hala bir kuşun kanadında
Adrese teslim satırlar yüklü.
Her şeyden biraz var
En çok da özlemden
Bahsetmiyorsa bir cümlem dahi senden
buruşturup at çöpe
Kır kalem mi hepten.

Her yeni güne uyandığımı sanıyorum
İyileşmek senden sonra pek mümkün olmadı
Ömründe olmayışın, yabancı duruşun
Ben de dahil herkesi yok saydırdı.
Böyle olmak zorunda değildi hayat
İki tarafta da yangınlar alev alev
Bahanemiz çok yolumuz yok
Sıla’dan iz bulup gelemiyoruz kendimize.

Her türkü sonrasında kederli duruşuna
Doruk bakışlarımda azar azar yok oluşuna
Onca yağışıma rağmen
Gül gibi soluşuna şahit oluyorum.
Dudaklarının ucunda kümelenmiş sözcükler
Titreyen matemlerin ev sahibi sanki
Bir cümlede yüzlerce ölüşüme sessizdiler.

Sen gidince ne çok şey eksik kaldı
Yaşadığına inandıramadım kimseyi
Gözle görülür elle tutulur bir yanın olmayınca
Adım yalancıya çıktı.
Sabah akşam soruyorlar senden onca kalanları
Saklıyorum, susuyorum gitmediğin yalanını.

Alışır gibiyim diyorum
Alışamıyorum yokluğuna.
Ya unutursam gülmelerini
Ya gayretim biterse yarına taşımayı seni
Enine boyuna yok olursa sevda
Bulamazsam senden daha delisini
İşte o zaman yalan bilirim
Çiğdemlerin bahar müjdesini.

Baki Şenel. 2000