Çoğalan İnsanlık Şiiri - Gürel Sürücü

VI
çoğaldı insanlık
günbegün
gaz bulutlarına gözlük takan
sahte mermilerin çaktığı
şu!
su tozlarıyla koparırsın kızılca kıyametleri
gazın ve merminin egemen dilini ey sen!
atıp/koparttın karanlıkta
aydınlattın, gecenin insan yüzünü
gökyüzünün bakır telli kızıl saçlarını
kökünden biçerek şiirin makaslarıyla
sana o karasevdalı barikatları kuruyorum
insandan insana uzanan en yakın
mesafeleri kısaltarak ve aşarak
barikatın bir yüzünde aydınlık
diğer yüzünde karanlık
gece/gündüz gibi