Çocukuluğumm Şiiri - Yunus Güngör

ÇOCUKLUĞUM

gozlerimi kapatsam
ve cocukluguma uyansam
hani on iki yaslarindayim
yirtik pantolonum cebimde misketlerim
aksamlari kapisi kirik komurluge attigim
havasi inmis o kirli sari topum
olsun yanimda o da olsun
rahmetli Hasan en eski cocukluk arkadasim

ne is guc kaygısı
ne onun bunun agiz kokusu
o zamanlar tek derdimdi
benide secsinler mac yapılırken ama olmayim kaleci
ve nasil yütebilirdim mahalledeki cocuklarin futbolcu kartlarını

cocuklugum ne guzeldi
yasamadim belki cogu seyi
mesala olamadım hic bisiklet sahibi
bayramdan bayrama zor gorurdum
yeni ayakkabiyla bir kac parca elbiseyi
ama inanin cok mutluydum
degil miydi o yaslarda dunya bir oyun
bende oynumu oynuyordum

cocuklugum ne tatli gecti
ve en guzel kareleri
rahmetli mahmut abimleydi
hep beraberdik abi kardesten ziyade arkadas gibi
biraz deli dolu yaramazdık da hani
diyerekten goz hakkı
az yolmadik Emin Amca'nin kaysi agaclarını
ve sebebini hatırlamadıgım cocukca sokak kavgaları
meshurdu o yaslarda kolasina yapilan mahalle macları

off of gozumu kapatsam
bu kirlenmis her seyiyle pislenmis dunyadan
o masum o tertemiz cocukluguma uyansam
ve hic büyümesem kirlenmesem
hep temiz masum o cocuk kalsam