Çocuktum Ufacıktım Top Oynadım Acıktım

On mart bin dokuz yüz kırk sekiz
Ağladığım ilk gün Perşembe
Büyük kızıl hisar adında bir köymüş
Oğuzeli o zaman.

Askılı kısa pantolonum vardı
Yürümeye başladığımda
Çok geç başlamışım konuşmaya
Annem öyle söyledi
Belki ondandır
Dinlemeyi daha çok severim
Boş konuşmaktansa.

Hiç olmadı bisikletim
Birkaç cam bilyeden başka
Yoktu oyuncağım.

Çocukluk yaralarının
İzi kalmış dizlerimde
Bir defasında eşekten düşmüşüm
Ablam hala söyler.

Beş taş da oynadım
Komşu kızlarla
Körebe ve saklambaç ta.

Kanaviçeye gül de işledim
Ev işi öğretmenim istedi diye
Düğme dikmesini de öğrendim

Dördüncü sınıfta
Henüz on yaşında
Aşık ta oldum okulun en güzel kızına
Ama o bunu hiç bilmedi
Söylemedim çünkü…