Çocuktum Ufacıktım Çocukken Yaşadım

Çocuktum ufacıktım anne kucağını bile bilemedim
Sadece beş kardeşten ortancadan biriydim
Yaşlarımız arası iki bunu ben nerden bileydim
Her zaman duygularıma ket vurup sevilmeyi beklerdim

Bir teyzem vardı dostlar başına aklıma geldikçe şaşarım
O zamanlar annemle onlara gidince korkudan altıma yaparım
İstemezdim hiç gitmeyi ama evde tek başıma yaşayamazdım
Hakkında Metin abim gelirdi onun bu cesaretine adeta tapardım

Yemek konurdu sofraya çocuklar bir anda saldırırdı çorbaya
Kim hızlı yerse kazanır yoksa aç kalır ondan alışmışım ya
Yılarca çektim bu acıyı unutamam o çocukluğumdaki sancıyı
Bazen çocuklar baba yavaş ye derler alışkanlık ordan kaldıya

Hele sokakta oynar üstümüz çamur olurdu,ayağımızda çizgili don
Islanırdı her tarafımız adeta su çamur karışımı lastik ayakkabı en son
Anne hasta çocuk fazla tahammül etmesi gerçekten düşünmek zor
Haftada bir leğen içinde gazocağı üstünde ısınan su ile keseleniyor
04.04.2008
Bahattin Tonbul