Çocuktum-Ufacıktım

ne uzaktı bize otuzlu yaşlar
bir büyüsem diye hayal kurardık.
bir an önce büyümek için
erken yatar erken kalkardık
hatta bir yumurtayı sütle
az mı çırptırdılar bize?
boylarımız bile yavaş uzardı
oysa her gün ölçüp süt içiyorduk
büyükler dünyaya büyük mü gelmişti ne?
ne yaparsak yapalım ulaşamıyorduk.
ne giydiğimiz topuklu anne terliği
ne de saçlarımıza sardığımız bigudi
büyütmüyordu işte bizi.
eyvah hep
çocuk kalacaktık.......
ne zor gelirdi akşamlar
öyle ya, baba gelecek, onla söyleşilecekti.
yarın arkadaşlara
arabanın kapağı açılıp şanzımanı
başka nasıl anlatılabilirdi ki?
hoş arabanın kapağını açmak için
kontağı çevirmekten bahsetmediyse de baba
ertesi gün o kontağın başında
abimin işi neydi?
Anlaşılan büyükler gibi araba sürecekti
ama kaput açıkken araba sürülmez ki.
işte beklenen oldu
arabamız duvarda
işin en fenası da babam
kaputun arasında....
tamam kontağı çevirmek yasak
artık dokunmayacağız
da ne olur siz de freni yüksek yapsanız?
büyükler büyük doğdu
anlamazlar ki bizi
bir de derler ki,
biz de çocuk olmuştuk
olduysanız o zaman
nerde anlattığınız o erik bahçeleri?