ÇOCUKTUM SEVGİLİM
Çocuktum çoğu zaman, her halimle çocuk.
umarsız gülüşlerimle,küsmelerimle,
ve kural tanımazlığımla,
umursamazlığımla çocuktum,çocuktum işte
Kimi zaman ulaşılabilir,
kimi zaman da öylesine inatçıydım.
anlamak zordu beni,
ne sevmesi,sevmek ayrı mesele...
acı veriyordu beni sevmek size, beyaz elbiseli hanımcıklara
popyon lu beyzadelere,iğrenerek,tiksinerek bakmıyormuydunuz bana
Ben sokakarın çocuğuydum
Canımın istediğinde çeker giderdim uzaklara,ıssız dağ başlarına, şose boylarına
turnaların semaha durduğu göl kenarlarına
Bazen de tanımamazlıktan gelirdininiz beni,
bir hayaletmişim gibi davranırdınız
patlayan flaş ışıklarında manşetlere çıkmak için
tiksinir gibi öperdiniz, öper gibi yapardınız beni...
ama, o çocuksu bakışlarımı görmezdiniz,
yada görmezdenmi gelirdiniz
unuturdum her şeyi.
haşarılıklarım siliniverirdi zihnimden
istediğiniz her şeyi yapmaya hazır olurdum,
camlarınızı silerdim ayakabılarınızı boyardım
işinize geldiği zamanlar
bir elmas olurdum elinizde tuttuğunuz
pırıltısıyla gözlerinizi kamaştıran,
Ben sokakların çocuğuydum
belli olmazdı sağım solum, sobeleyilirdim o kör ebe oyunundaki gibi,
nedense hep kör ebe ben olurdum...
Bir kedi yavrum vardı
o benim her şeyimdi,süt çalardım ona kapılarınızdan
sütçü amcaların arabalarından,oda bıraktı gitti beni büyüyünce
sonra o kızı gördüm köşe başında çiğdemdi adı
içimde bişeyler pır pır ederdi
olmazdı olamazdı,o manavcı hayri abimin kızı
ben, ben,Sokakların çocuğu
bu yüzden bitmeliydi...
ve ilk adımı atan o olduğu gibi,
son noktayıda koyan o oldu...
gitmeden önce öyle ağlamaklı baktı ki gözlerime,
ve o kadar derin...
sanki beni o büyütmüş gibiydi,
sanki içindeki çocuk gitmişti.
sıkıca sarıldı bana, öptü...
'mutlu ol' dedi.
Ben sokakların çocuğuydum
o gitti benden
adımlarını duymadım bile,
o soklar sardı beni ondan sonra
ve o kaldırımlar, en kuytularında
ve sokak lambaları ağladı geceler boyunca
ve büyüttü beni o sokaklar,
geldim o günlerden bu günlere
tanır beni o sokaklar sarar beni, sarmalar
işte sevgili şimdi sendeyim,
Sokakların zulasından
senin o sımcak yüreğinde
sar beni ısıt sarmala
seninim be sevgili, seninim....SENİNİM
Kayıt Tarihi : 21.1.2008 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gçmişimden esinlendim acılarım depreşti işte idare edin beni BİR KÜÇÜCÜK ÇOCUĞUM BEN Duman çöktü Sis bürüdü Şu daracık dünyamı Kimse bilmez Soran olmaz İçimdeki sevdamı Bir küçücük çocuğum ben Acılar diyarında Kaldırımlar tanır beni Yaşarım İstanbul’da Utanırım söyleyemem Söyleyemem derdimi Darılmayın ey insanlar Ben ararken kendimi Tanır beni İstanbul’da Kör-karanlık zindanlar İşkenceler, falakalar Tanır beni duvarlar Bir küçücük çocuğum ben Saldırdılar dünyama Kollarımı bağladılar Kıydılar saçlarıma Utanırım söyleyemem Söyleyemem derdimi Darılmayın ey insanlar Ben ararken kendimi Fırtınaya durdu sesim Kırıldım döküldüm Çok ezildim Bundan beteri yok Bir kez olsun Uçurtmalar salmadım gökyüzüne Maviler takmadım rüyalarımda Yaşım göstermez çocukluğumu İstanbul kadar yaşadım İstanbul kadar yorgunum İstanbul’da bir küçük çocuğum ben Ferhat TUNÇ
Ben yetimhanelerde büyümedim. Sokaklarda da büyümedim. Ama ne farkederdi ki sevgisiz ve kendi canından olan insanların elelri altında günde beş öğün dayak yiyip iki öğün yemek yedikten sonra.
Her dizeniz beni alıp götürdü o çocuk bile olmadiğim yıllara ve yüreğimde hissettim içinde yaşadığınız, soskakların çocuğu olduğunuz için hangi gözlerle bakıldığını. İnsanların nasıl yaklaştığını ve ne amaçlarla sizlerle olduğunu.
Biliyormusunuz Ben Yetiştirme Yurdu koruma derneği üyesiydim. Bir yıl dayanabildim gördüğüm çirkinliklere. İnsanların başkalarına iyi görünebilmek için o çocuklara nasıl yaklaştıklarına tanık oldum. Çocuklar i.in bırakılan yiyeceklerin görevliler ve dernek yönetimindeki insanların evlerine nasıl taşıdıklarına kendi gözlerim ile şahit oldum. Ses çıkartmadık mı. Çıkarttık ama o çarkın dişlileri arasna takılmış olan insanlar sesi çıkanları yok ediveriyor kendi içilerinde. Şikayet ediyorsun ' ben geliyorum' diyor müfettiş. Bir anda herşey değişiveriyor. Bu nasıl aymazlıktır anlamadım va anlamıyorum da. anlamayacağım da. Sonunda o çirkinliklerle dolu olan yerden kaçmakla buldum çareyi. Çünkü yapılabilecek hiç bir şey yok. Herşey düzene ve sisteme uygun işliyor.
Umarım bir gün oralarda gerçekten oynanan oyunlar ortaya çıkartılır.
Kaleminizi kutluyorum. yüreğinizde açılan derin yaraların silinmesini dileyerek. Saygılar yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
Biraz acılı olmuş ama şimdi mutlusun ve mutluluğu en çok hakedenlerden birisi olduğuna inanıyorum...
Sımsıkı sarıl sevdaya, eskiyi düşünme...
Çünkü eskiyi düşünmek acizliktir bence...
Her zaman ama her zaman mutlu ol...
Saygılarımla...
tanır beni o sokaklar sarar beni, sarmalar
işte sevgili şimdi sendeyim,
Sokakların zulasından
senin o sımcak yüreğinde
sar beni ısıt sarmala
seninim be sevgili, seninim....SENİNİM
bir kez daha helal olsun şiire ve de hikayesine....saygılar
TÜM YORUMLAR (21)