ÇOCUKTUM-SEVDİM—BÜYÜDÜM—SEVDİM…
Çocuktum yaşamın anlamını bilmeyen
Annesinin süt kokan bebeğiydim
Toprağın mis kokusuyla oynayan
Yağmur yağdığında sevinç çığlıkları atan
Annesin ellerinden kaçıp sokaklarda cirit atan
Çocuktum büyümek isteyen
Yarınların iz bırakacak yaralarına aldırmadan
Zamanın geçmesini dileyen
Etrafındaki acının ağırlığını sevinciyle yok edeceğini sanan.
Çocuktum
Sevginin karşılıksız masumiyetine hayran olan
Annesinin yüreğini ellerinde tutan
Gülümseyişini dünya sanan küçücük bir çocuktum
Sevgiyi sevgiyle seven
Büyüdüm zamanın hızına yetişemeden
Kapılar açıldı önümde sonunu bilmediğim
Korkusuzca girdiğim kapılar
Girme diyen sesleri duymadan
Annesinin sıcacık kollarıyla saran kollarından kurtulmaya çalışan büyük oldum..
Hiç aldırmadan yürüdüm yollarda
Karşıma çıkan ilk güneşe vurularak
Büyüdüm
Sevgiyi tatdım güneşle
Aşkın acıyla geçti günlerim
Ağladım saklayarak
Özgürce ağlamalarımı özleyerek
Sevginin yüreğime ektiği yaraların sarılmasını bekleyerek
Aşkı acıyla kardeş bilerek büyüdüm
Söküp atmak istedikçe daha çok bağladım
Uğrunda ölecek kadar
Daha çok büyüdüm büyümek istemedikçe
Daha çok sevdim sevmek istemedikçe
yalnızlığımla beraber yaşlandım sevdiğime hasret çekerek
unutmadım
unutamadım
ölüm misafirim olarak gelirken son geceme
ben bir damla yaşımla ağladım
ölüme giderken
çocukluğuma, sevgime, büyümeme, sevdiğime…
05.07.2010
12,27
şengül..
Kayıt Tarihi : 5.7.2010 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevginin yüreğime ektiği yaraların sarılmasını bekleyerek Aşkı acıyla kardeş bilerek büyüdüm Söküp atmak istedikçe daha çok bağladım Uğrunda ölecek kadar Daha çok büyüdüm büyümek istemedikçe Daha çok sevdim sevmek istemedikçe
Bu güzel şiirinizi
Canı gönülden kutlarım
Saygılarımla esen kalın
Bilmeliydin bu işi, mevt gelmeden bir halde!
Fani, ise güneşler,Muhabbete değmiyor!
Şems-i sermed sevgisi, kalmamalı ihmalde.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (3)