Çocuktum Çocuğundum

bıraktığın yeri hatırlar mısın
bir çatışma çıktı
ölüler yaralılar oldu
her yer kan ve gözyaşıydı
duvarlar çatladı
camlar kırıldı
olay yeri görevlileri çoktan çektiler şeridi
baktılar incelediler
hiç biri hiç kimse
can çekişmiyordu
biri vardı
baktılar incelediler
bağıra bağıra can çekişiyordu
aşkından…

geri gelirken ellerim avuçlarım papatya doluydu
inerken Tuzluçayır’dan toplayıp getirirken Mamak’tan
çevirmişti bir bekçi
ne işin var yasak bölgede deyip kovalamıştı
düşürmeden koştum
koştum koştum
bir tekini bile dökmedim
geri gelirken ellerim avuçlarım papatya doluydu
yine sınırdan geçtim
çevirmişti faşist bir bölük
ne işin var yasak bölgede deyip kovanları boşaltmıştı
düşürmedim düştüm
yığıldım yıkıldım
bir tekini bile dökmedim
geri gelirken ellerim avuçlarım papatya doluydu…

omuzlarım simsiyahtı faşizmin izleri…
askılarınız vız gelmişti oysa
omuzlarımın taşıdığı başımın ağrısı hiç geçmedi
çocukluğumdan bana arta kalan
gözlerimi kapattıklarında kör değildim…
göz bantlarınız vız gelmişti oysa
kafamın taşıdığı gözlerimin yaşı hiç eksilmedi
çocukluğumdan bana arta kalan
ellerimin ayaklarımın acıları…
elektriğiniz vız gelmişti oysa
gövdemin taşıdığı ne ellerim ne de ayaklarım uzanamadı
çocukluğumda

yandım yandım alevler içinde kaldım
küllerim savruldu esen rüzgarlarla
aradım aradım kuytu bir köşe
çocuktum çocuğundum
yarat beni yeniden küllerimden
bul beni kuytu köşelerde
çocukluğumla büyüt diye
sakladım küllerimi
yarat beni yeniden alevlerinden…

avunduğum neydi ki
sensizlik mi
sessizlik mi
acıtan neydi ki
sensizlik mi
sessizlik mi
avunduğum uzaklığın mıydı ki
acıtan uzaklığın mıydı ki…