Çocuktum ben.Hiç bir şeyi zamanında yapamadım.Bahar gelmeden uçurtmamı çıkarıyordum.Kış gelmeden çizmelerimi giymek istedim.
Hangi tenteden su aksa şemsiyemle gider altında dakikalarca dururdum.Yeni aldığım gıcır ayakkabılarımla top oynardım.Terli terli su içtim hep.Bilye oynarken dizlerimi yere koyuyordum, yırtıyordum pantolonlarımı.Sonra çok zaman geçti büyüdüm.Okula gönderdiler beni.Çalışsam olurdu..Öyle diyordu öğretmenim.Ama zamanında yapmama hastalığım olduğu için hiçbir şeyi beceremiyordum..En son altın vuruşu da sen yaptın hayatımda... Seni gördüm bir kez.Gerisini hatırlamıyorum hatırlamak istemiyorum.Gözümü açtığımda annem baş ucumdaydı.Acıyan yerlerimden öpüyordu...Öptükçe iyileşiyordum...
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta