Çocuktum ♥ ♥

Çok önceleri, çocuktum, hoş bakardım dünyaya
Yavaş yavaş, büyüyerek, anlamaya çalıştım
Uçurtmam ellerimdeydi, uçururdum havaya
Uçurdukça uçurtmamı, çok şeylerle tanıştım
Geç mi anladım acaba (?) artık düştü karaya!

Bağrı yanık, gözü yaşlı, öyle hallere girdim
Girdim zira, onlar da hep sahteye büründüler
Güvenim benden döküldü, artık harâbe evdim
İnanmıştım aynalara, bana ters göründüler
Zerre kadar küçülmüşüm, oysa büyük bir devdim!

Anlayamamışım demek, çamurdan insanları
Yavaş yavaş, anlayınca, o vakit hebâ oldum
Nâçar kaldım, yetiş Ya Rabb! öldürdü nisyanları
Nankörlüğün deryasında, çırpınarak boğuldum
Bunca emek, boşa mıydı (?) unutmam o anları

Dizlerim, dermansız kaldı, yürüyemiyorum ben
Çağlayan bir ırmak iken, yavaş yavaş kurudum
Simsiyah kumlar ve yosun, dışa çıktı derinden
İbrahim misali teslim, oldum âhir umudum
Yıktılar, kalp sarayımı, hem de orta yerinden

Çok önceleri çocuktum, hoş bakardım dünyaya
Bağrı yanık gözü yaşlı öyle hallere girdim
Anlayamamışım demek çamurdan insanları
Dizlerim dermansız kaldı yürüyemiyorum ben
Yıktılar kalp sarayımı hem de orta yerinden...

Nuran Aksoy
05.07.2008 Pazar
s.20:45

Hebâ: Ziyan

Nâçar: Çaresi olmayan

Nisyan: Unutma unutkanlık

bazı dilcilerin insan sözcüğünün kökeni olduğunu söyledikleri sözcük. açıklamasını da: insanlar tanrı'ya kal u bela'da verdikleri sözü unuttular o yüzden insan nisyan eden, yani unutandır şeklinde yaparlar.
(bkz: elest bezmi)

Gönül İkliminden Demetler Sunan Şairlere Çok Teşekkürler

Yakup gibi sabr-ı seçtim, Eyyüp gibi yarayı
Bedenime kurtlar doldu çürüdükçe çürüdüm
Elimle ite bilmedim, son mekânım karayı
Ayağım yerden üzüldü musallaya yürüdüm
Üstüme tapu etseler neylerim Ankarayı..........Binali Kılıç