Çocuktum, Şiiri - Aynur Durmuş

Çocuktum,
Susturuldum,
İçimde yüce bir enerjiyle,
Bıkmaz yorulmaz hareketlerimle,
Benim yerime karar verdiler.
Onlar gibi olmalıydım.
Sesim çıksa sus
Yeter oldum.
Çocuktum,
Susturuldum.
Sevgi şevkat ararken,
Suskun dünyamda
Kayboldum,
Tek istediğim
saçlarımda şefkatli bir el
Desdekleyen bir çif söz
Ve arkamı döndüğümde
Orada benim için olmaları,
Farkındaydım,
Üzülüyordum,
Hep kendime sordum.
Hep kendimi suçladım.
Içimdeki doymayan enerjiyle
Gökyüzune uçurduğum
uçurtmalarıma ağladım.
Bir daha geri gelmediler.
Çocuktum ,
Susturuldum,
O cüddeye o kadar
Ceza ,ilgisizlik ,sevgisizlik
Ağır gelmez mi?
Sen anlamazsın dediler,
Her şeyin farkındaydım,
Üzülüyordum,
İçimdeki çözümsüz
Sorularla sormaya
Korktuklarımla ,
Cevapsız geleceğime ,
Umurlarında bile değildim,
Varla yok arasında
Sonuçta gidiciydim
Candım ama canları değildim
Yüz yada mış gibiydiler,
Zaten ailede olsamda ,
Kalıcı değildim yanlarında
Gitmem için beklenen,
Gelincik çiçeğiydim.
Farkındaydım ,
Çocuktum,
Susturuldum,
Aynur Durmuş