Çocuktum Şiiri - Tuğba Sağlık Polat 3

Çocuktum
Yeşil, mavi, kahverengiden ibaretti dünya
Bir de kuşlar vardı.
O kocaman sonsuzlukta özgürlükleriyle dans ederek kanat çırpan kuşlar.
Bilmezdim o zamanlar kuşlara özenen insanlarda varmış parmaklıklar ardında.
Acaba ne yaramazlık yapmışlardı da kalmışlardı dört duvar arasında
Kuşların canına kıyan caniler de yaşarmış aramızda, adına insan denen
Kuş kadar beyni olmayan insanlarda
Bilmezdim altın kafeste yaşayan mutsuz insanlarda varmış uzaklarda
Çocuktum.
Anne baba ve pamuk şekerden ibaretti dünyam
Düşerdim kanardı dizim, babam üflerse geçerdi
Üflesin diye babam, yine düşerdim
Çocuk yüreğim gibi ürkekti kuşlarda.
Ben annemin avuçlarından beslenirdim, onlar benim çocuk avuçlarımdan
O zamanlar bilmezdim kuşlar gibiymiş insanlarda
Zormuş gözünü de doyurabilmek karnını da.
Çok sonraları öğrendim
Ölen sevdiğinin yanından canı pahasına ayrılmazmış angut kuşlarıda
Ve angut kuşu kadar sadık olabilmek zormuş bu hayatta.