Çocuktum Şiiri - İbrahim Halil Demir

Hava çok sıcaktı,
Bir derenin kenarındaydım.
Su öylesine berraktı ki,
Dibindeki taşlar rahatlıkla görünüyordu.
Paçalarımı sıvazladım,
Ayağımı rahatsız eden ayakkabılarımı çıkardım,
Rengi solmuş çoraplarımı soydum.
Derenin buz gibi suyuna soktum.
Hem derin bir nefes aldım hem de suyun soğukluğundan irkildim.
Günün yorgunluğu hemen o an geçmişti,
Ayaklarım buz misali suyun içindeyken suyun akışı,
Beni derinden düşündürdü.
Bir ömrün nasıl da su misali akıp gittiğini hatırlattı bana.
Gençlik yıllarımın kıymetini bilmediğim için,
Hayıflanmadım desem yalan söylemiş olurum.
Fakirliğin gözü çıksın.
Fakirlikten, yoksulluktan gözümü açamadım ki...
Helal rızk uğruna daima koşuşturdum.
Ama pişmanda değilim.
Zira sevdiklerime haram yedirmedim.
Ben bunları düşünürken, otlayan ve zırlayan bir eşeği görünce,
Yaşadığım ama unutamadığım bir komik,
Komik olduğu kadar da ölümden kıl payı kurtulduğum,
Olayı hatırladım.
Çocuktum, geçimini beslediği ineklerin sütünü satmakla,
Kazanan komşumuzun eşeği kapının önüne bağlanmış,
Bırakılan yemini yerken, kara sineklerin onu rahatsız ettiklerini,
Gördüm ve elimdeki sopa ile eşeğin popusuna acımasızca,
Batırdım. Canını çok kötü acıtmış olacağım ki öyle şiddetli,
Bir çifte vurdu ki, kasığıma bir iki dakika nefesim kesildi mosmor oldum.
Konuşamıyordum.

Demek ki yaşanacak günüm vardı ki tekrar nefesim geri geldi.
Hak etmiştim, ama çocuk olduğum için bunu düşünememiştim.
Eve geldiğimde, rengim sararmış, betim benzim kaçmıştı,
Annem benim bu halimi görünce, hemen sordu Ne bu hal evladım.
Korkumdan yaşadıklarımı anlatamadım.Havadan sudan bahanelerle,
Geçiştirmişdim.
Bu olayı hatırlayınca birden bire kırk yıl gerilere gittim.
Başımı sağa sola döndürerek hey gidi günler hey deyip güldüm.
Bulunduğum yerde tabiat güzelliklerinin tümü mevcuttu.
Rengarenk kelebeklerin uçuşları,
Güle aşık bülbüllerin şakıması,
Cırcır böceklerinin kaidelice ötüşmesi,
Serin bir rüzgarın esmesi,
Zamanın nasıl da çabuk geçtiğini fark ettirmemişti bana.
Havanın sıcaklığından dolayı uyuyamadığım için,
Mahmur olan gözlerime sanki uyku sürmesi çekilmişti.
Bulunduğum yerde uyumak isteyince,
Çimlerin nemliliği beni hasta eder diye uyumaktan vazgeçtim.
Tam o sıra çok uzaktan ikindi ezanını duyunca,
Yerimden atik bir şekilde doğruldum hemen abdest aldım,
Namazlarımı tam vaktinde kılmayı adet edindiğim için,
Zaman kaybetmeden hemen huşu içinde namazı kıldım.
Ve sonumun iyi olması için,elden ayaktan düşmemem için,
Yüce Allah’a yakarıp dua ve niyazda bulundum.
Her zamanki gibi tabiatın harikuledeliği, muhteşemliği,
Beni bir kez daha cenabı hakka olan hayranlığımı artırdı.
Böyle mükemmel bir düzen ve intizamı,
Ancak Allah’ın yaratabileceğine,olan inancımı bir daha tasdik etti.
Yanımdan hiç ayırmadığım gümüş işlemeli tespihimle,
Ezberimde bulunan Allah’ın isimlerini çekmeye başladım...
13/03/2007