Çocukluğumu hatırlamıyorum
kaybolmuştu çocukluğumun çocuğu
arka mahalleye pazar kurulurdu
ben simit satardım
sen evcilik oynardın.
Ben bayramlarımı unuttum
çaldırdım umutsuz yarınlara
sen giyinmiş penceren geçerken
pas kokan pencerede aslı kaldım.
Ben kül rengi akşamlarda alıştım
bedenimin fahişeden aldığı zevke
sen çıkarırken çantandan çocukluğunu
ben çocukluğumu adam yaptım
Kayıt Tarihi : 2.11.2006 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!