Çocuk yaşta kadınlar tanıdım.
Evcilik oynuyorlardı.
Ama kadındılar,
Ufacık ellleri,çıkmamış göğüsleri vardı.
Yüzleri bilmeden örtülü.
Gülüyorlardı hayatın acımasız haline.
Hiç mutluluğu bilmeden.
Kadınlık yapıyorlardı erkeklerine,
Anaları gibi, öyle gördüler çünkü.
Mutluluk oyununu onlar öğretti.
Çocukken çocuk doğurmayı
Bir gelenek saydılar.
Sevişiyorlar mıydı, tecavüze mi uğruyorlardı?
Aradaki farkı bilmeyen,
Çocuk yaşta kadınlar tanıdım.
Kocayı memnun etmek,
Büyüklerinin lafının üstüne laf söylememek,
Onların göreviydi.
Küçücük bedenleri kocaman yürekleri vardı.
Hepsini sığdırdılar içlerine.
Büyümek önemliydi.
Büyümek kim olduğunu bilmekti.
Büyümek zorluklara göğüs germekti.
Büyümek ezilmemekti istemezse sevişmemekti.
Büyümek haklı hakkına sahip olmaktı.
Çocuk yaşta kadınlar tanıdım.
Hiç büyümeden öldüler,
Çocuk yaşta kadınlar tanıdım
Hiç büyüyemediler...
Kayıt Tarihi : 23.5.2011 20:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)