Çocuklardık…
Yalın ayak baldırı çıplak…
Anadolu’mun bir ücra köşesinde doğan
Güneş yanığıydı tenimiz
Saçlarımız da kesikti hep
Çünkü…
Az büyütsek çoğalırdı bitlerimiz
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim