Çocuklardık…
Yalın ayak baldırı çıplak…
Anadolu’mun bir ücra köşesinde doğan
Güneş yanığıydı tenimiz
Saçlarımız da kesikti hep
Çünkü…
Az büyütsek çoğalırdı bitlerimiz
Feleğin çemberinden geçerken,
Kavrulmuştu yüreklerimiz
Çocuktuk işte…
Hep olmazları sevdik…
Küçücüktü cüssemiz...
Ayağımızda kara pabuçlar…
Ve yırtıktı pantolonlarımız
Yırtıktı yırtık olmasına…
Amma...
Yürekleri kocaman devlerdik...
Kayıt Tarihi : 18.2.2015 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!