Çocuktuk Daha Anlamazdık
ezberlettiler güneşten kaçan fikirleri
babamızı horladık elleri nasırlı diye
annemizi horladık elleri tezek kokulu
çocuktuk daha
bilmezdik gözyaşlarını saklamasını
ana dili, baba ekmeği
kardeşlerimizle kavga ederken
duvardaki bir resmi ‘babamız’ diye
kazıdılar belleğe
büyüten değilmiş babamız
çocuktuk daha
doğuran değilmiş annemiz, emziren değil
ne varsa duvardaki o resimde
onun gözleriyle bakmak istedik
her karesinde bir başka hile
onun gibi poz verdik sınıfta
toprağa yabancı
dik durmasını öğretmişti annemiz
ne masallar, ninniler dökmüştü önümüze
kelimeler kaynaşsın diye içimizde
bizse resimdekinin anasını
anamız bilmişiz zoraki
babasını babamız ne ilgisi varsa bizimle
çocuktuk daha
neslimizi kurutan bir adamın
ayak seslerine verdik kulaklarımızı
bodur teneke sesine
inim inim ağlardı annemiz
babamız saklardı gözyaşını
utanır toprağa batardı boyunca
güneşi içip oynadıkça
ısındıkça ellerimiz
ezberimiz bırakıp kaçardı bizden
çocuktuk daha ama anlardık güneşi
Toprak Tutsun Külümü
Ercan CengizKayıt Tarihi : 21.11.2008 03:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çocuktuk daha, mini minnacık çocuk annemizin dili, babamızın ekmeği ile büyürdük kardeşlerimize sarılır kavga da ederdik büyümez olaydık, büyümez olaydık el kapılarında
Resim hala duvarda... Biz bir tarlada ıssız bir kavarda su götürür düşler kuruyoruz. Zamana kuruluyoruz, eski bir gramofon gibi yalpalayıp duruyoruz. Birbirimizi anlamasak da aynı düşleri görüyoruz. Belki de aynı masallları dinlediğimizden.
Sesim hala aynı resimde, kelimelerin rengine bürünmüş sizin şiiriniz gibi... Genç bir kızın heyecanla çarpan yüreği gibi... Ansızın bu kış uykusundan uyandıracak birini bekler gibi... İnsanı bekliyoruz , bilindik resmi bilinmedik şekilde selamlayarak.
Resim ufka bir hamail gibi asılmış. Dursa memleket usanacak, indirilse nazar değidi sanılacak şafağa...
Kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (1)