Çocuktuk Büyüdük Şiiri - Erhan Turan

Ben, kurşun seslerinin kuş seslerini bastırdığı,
Feryatların kahkahalardan çok fazla olduğu...
Ve kösele ayakların yerine postallıların sokakları adımladığı,
Zamanlarda dünyaya gelmişim...
Öldüğünde darbeci diye hitap edilen adamın,
Paşa olarak saygı duyulduğu,
Hatta cumhurun başkanı olduğu yıllar çelişikliği,
Bebeklik yıllarımı süslemişti.
Yaşarken anarşist olanların,
Öldükten sonra kahraman olmasının çelişikliğinin,
Babamın gençliğini süslediği gibi...
Ve ilk acımdı, okula başlarken öğretmenin kurbanlık bir
hayvana bakar gibi,
Elleriyle sertçe dudaklarımı kaldırıp dişlerime bakması...
Belli ki son acım da olmayacaktı.
Belli ki hayatın bana merhabası,
Hoş geldin aramıza deyişinin karşılığıydı bu...
Top oynamaya en elverişli ayakkabının,
Kara lastik ayakkabılar olduğu yıllardı,
Gençliğime adım attığım yıllar...
Ki okul için, gezmek için...
Hatta bayramlar için de en elverişli ayakkabılardı,
Kara lastik ayakkabılar...

Ve bayramları kaç gün önceden uykusuz beklediğimiz
yıllardı o yıllar.
Yeni elbiseler giyme ihtimali düşüncesi,
Köyden poşet dolusu şeker toplama hevesiyle...
Annemin dışarıda iki taş arasında,

Çalı çırpı yakarak, bize yemek hazırlayışını an gibi ha-
tırladığım yıllarda,

Diz kanamasından daha acı olan,
Yürek kanamalarını yaşamaya başlamıştık,
Tek tesellimizdi o zamanlar,
Orhan Baba’dan, Ferdi Baba’dan her tarafı inleten şarkılar...

Cüneyt Arkın’ın dünyayı kurtarmasını soluk soluğa iz-
lerken,

Bir taraftan da,

“Amca, sana baba diyebilir miyim?” diyen Emrah’la ağ-
lardık...

Filmlerin gerçek olduğunu düşünen annenim,
Bize onların gerçek olmadığını anlatırkenki çırpınışlarını,
Diğer tartandan filmin etkisinden akan,
Silmeye çalıştığı gözyaşlarını düşünürken...
Ve şimdi onun bize bunlar gerçek mi acaba diye,
Sormasının tebessümlerini yaşadığım bu yıllarda,
Yani şimdiki yıllar, orta yaşa adım attığımız yıllar oldu...

O zamanları düşünmeden edemiyor insan.
Mesela gerçekti o zamanların sevdaları.
Şimdiki sosyal medya aşkları gibi asosyal değildi mesela...
Sanal değildi, sevdiğimiz kızlara yazdığımız aşk sözleri.
Zaten sanal değildi o zaman hiçbir şey.
Bizim aşk ilanlarımız kâğıt kokardı.
Üstüne dökülen kaç damla gözyaşıyla beraber,
Biz kokardık, sevgili kokardı...
Duyurmazdık cümle âleme sevdamızı,
Saklardık içimizde çoğu kez...
Bazen sevdiğimiz kızdan bazen de kendimizden bile.
İşte biz böyle çocuktuk...
Ve şimdi büyüdük.
Ya şimdi, ya şimdi, hiçbir şey yok ki şimdi...