Çocuktuk Şiiri - Necati Kerem Çağırıcı

Çocuktuk…
Düştük, kalktık…
Gün geldi büyüdük…
Düştüğümüz yerden kalkamadık…
Öylece kalakaldık…
Demeyin büyüyünce insan düşer mi?
Yeri geldi dile düştük…
Yeri geldi gönle düştük…
Dizimiz kanayınca ağlarken,
Gönlümüz kanayınca acıya gülümseyen insanlara dönüştük…
Kışın yandık, yazın üşüdük…
Ne zaman bir sigara yaksak,
Hep geçmişi düşündük…
Yeri geldi küçücük bir umudu hiç düşünmeden bölüştük…
İyi günlerimiz de oldu tabii…
Dostlar meclisinde genelde ağlasak da,
Arada bir de illa ki gülüştük…
Rüyalara düşüp hayallerle öpüştük…
Kalbimizin ayazında sonsuz bir sevdayla,
Bizi sevmeyen yüreklere takıldık…
Yeri geldi buruşturulup bir kenara atıldık…
Zamansız gönüllere apansız yıkıldık…