gerçekliğin çoğunlukla kaybolduğu,
hayallerin tertemiz ve berrak olduğu,
çocukluk.
belki,
sevda her şeyden gerçekti,
biz sadece çocuktuk.
sonra büyüdü herşey,
sen büyüdün, beni büyüttün,
ve doyulmaz sevgilerin ,
ve dayanılmaz acıların yaşandığı,
harcanmış bir sevdanın da
acı tebessümle hatırlandığı,
çocukluk...
çocuktuk. ,
yokluk sarmıştı her yanımızı,
belki dertsiz, tasasız gibiydik,
fakirdik…
kalbimizdeki çocuk heyecanları tek zenginlik, dudaklardan sökülürken,
kalbi öyle titretirdi ki;
' aşk ' bir kelime ,
ama çocuktuk işte ....
küçük yüreklerde ama büyük,
dünyalardan da büyük,
adı da kendi gibi,
ondan şimdi temiz,
şimdi saf ve berrak adın gibi,
seni bende, beni sende yaşatan
O değişmez halin, yürüyüşün bakışın,
hayata tutunur gibi tuttuğum ellerin,
sevdiğim, özlediğim hatırladığım o son halin.
sen çocuk , ben çocuk,
o sevda kocaman,
ama biz çocuktuk.......G.Yağmur
Kayıt Tarihi : 24.12.2008 13:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!