Çocuktan Al Hayat Dersini! ! !

Resme bakıp ta aldanmayın... Resimdeki kişiler birer yetişkin değil, bazı şeyleri tiye alabilen ve kendinden büyüklere bile hayat dersi verebilen zeki çocuklar... Hani derler ya büyümüş de küçülmüş cinsinden olanlar... Onlar bizim 76 hanelik sitenin iki zeki çocuğu, süper kardeşler... Alpin ve Alara...

Alara, yani güzeller güzeli, tatlı ve zeki kızımız henüz ilkokulda... Alpin ise onun abisi, yakışıklılığı ve zekasıyla her görene keşke bizim de böyle bir çocuğumuz olsa dedirtebilecek bir çocuk, şu an ortaokulda... İkisi de özgüvenleriyle, her yaştan insana sevgi ve saygılarıyla, zekilikleriyle, okullarındaki başarılarıyla ve usluluklarıyla takdir toplayan çocuklar...

Dediğim gibi kendilerinden büyüklere bile hayat dersi verebilen zeki çocuklar bunlar... Ben de o hayat derslerinden nasibimi alıyorum... Hatta bazen 15-20 yaş küçük olsaydım, ya da onlar büyük olsaydı, ve en yakın dostlarım olabilseydi dediğim çocuklar... Ama buna bile gerek yok, çünkü bu yaş farkına rağmen sitedeki en yakın arkadaşlarım onlar...

Genlerinden mi, yoksa yetiştiriliş tarzlarından mı yoksa her ikisinden mi bilmiyorum, ama bu çocuklar insana çocuk yetiştirme tarzının nasıl olması gerektiğini ve yetişkinlerin içlerindeki çocuğu nasıl canlı tutabileceklerini gösterebilen çocuklar... Hatta hayata karşı olgunluklarıyla, olgunluk ve çok yönlülük nasıl olabilir dersini veren çocuklar...

Çoğu çocuk ya sadece derslerine, ya sadece oyuna, ya sadece spora yönelirken, bu çocuklar hem derslerinde başarılılar, hem her yaştan kişiyle iletişimlerinde, hem de sporda... Bir insanın çok yönlü olabileceği ve programlı hareket edilirse hayatın her alanından tat alınıp başarılı olabileceği dersini veriyor bu çocuklar... Kendilerinden küçüklere, yaşıtlarına ve hatta kendilerinden büyüklere bile ablalık-abilik yapabilen, yön gösterebilen, ve büyüklerine saygıda küçüklerine sevgide kusur etmeyen çocuklar...

Dediğim gibi ben de onlardan gerekli hayat derslerini alıyorum, aradaki yaş farkına rağmen... Hayatı onlar sayesinde daha farklı yorumlayabiliyorum... Özellikle dün Alpin’den aldığım hayat dersi tüm hayatımı etkileyecek cinsten bir ders oldu... Şimdi bu dersi sizlerle paylaşmak istiyorum...

Dün kız-erkek çocuklar oyun oynuyorlardı sitenin bahçesinde... Bir kız çocuğu o hengamenin arasında yere düştü, ağladı, bağırdı, arkadaşlarını suçladı... Diğer çocuklar ‘biz seni itmedik- düşürmedik’ çığlıklarıyla ve savunma-saldırı mekanizmalarıyla tepki verdiler... Her an bir kavga çıkabilirdi... Olay büyüyebilirdi her yerde, her zaman olduğu gibi...

Tam kavga çıkacakken Alpin devreye girdi... Sevecen ve sevimli bir şekilde sitenin bahçesinden bir çiçek alıp düşen kızın yanına gitti... ‘Ben seni itmedim-düşürmedim, ama canının yanmasına çok üzüldüm, geçmiş olsun Ayşa’ dedi... Onu gören diğer arkadaşları da ona eşlik ettiler... Olay tatlıya bağlandı ve insani sevgi-saygı kavgaya karşı zaferini kazandı...

Hayatımda aldığım en güzel dersti bu... Birinin canının yanmasına biz sebep olsak ta olmasak ta o acıyı, o kişinin acısını paylaşabilmek, onun için ve onunla üzülebilmek, ve ona destek olabilmek önemli...

Top çarpmasıyla kırılan camlar misali... O topu atıp camı kıran biz olsak ta olmasak ta o camı telafi edebilmek, tüm insaniyetimizle bunu yapmaya çalışabilmek... Kimseyi, yani ne kendimizi, ne karşımızdakini ne de üçüncü kişileri suçlamadan acıya ortak olabilmek, yanında durabilmek...

Yeni yıla bu hayat dersiyle giriyorum... Ve böylesi çocukların olması sevinciyle geleceğe umutla bakıyorum... Sarsılan hayallerimin yaralarını sarıyorum... Ve dua ediyorum, umarım benim de böyle çocuklarım olur ve umarım o çocuklardan aldığım hayat dersleriyle hayatımı daha güzel şekillendirebilirim...