Dölyatağı
Titretir zarını, kendisini
Boşaltır ay gidecek yeri olmayan ağaçtan.
Hatları olmayan bir eldir manzaram,
Yollar demetlenmiş bir düğümde,
Kendi düğümüme,
Kendi gülümdür üstesinden geldiğin –
Bu beden,
Bu fildişi
Bir çocuk çığlığı gibi imansız.
Örümcek misali, eğiririm aynaları,
Sadık kalarak görüntüme,
Anlatacağı ancak kandır –
Bak tadına, koyu kırmızı!
Ve ormanımdır
Cenaze törenimdir,
Ve bu tepedir ve bu
Işıldamasıdır cesetlerin ağızlarıyla.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 3.2.2008 12:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Childless Woman by Sylvia Plath The womb Rattles its pod, the moon Discharges itself from the tree with nowhere to go. My landscape is a hand with no lines, The roads bunched to a knot, The knot myself, Myself the rose you achieve – This body, This ivory Ungodly as a child's shriek. Spiderlike, I spin mirrors, Loyal to my image, Uttering nothing but blood – Taste it, dark red! And my forest My funeral, And this hill and this Gleaming with the mouths of corpses.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!