Çocuksun sen! Şiiri - Zeynep Beşen

çocuksun sen!
kırılınca ağlıyor
yüzüne bakınca gülümsüyorsun.
çocuksun sen!
elini tutunca seviniyor
boynundan öpünce mutlu oluyorsun.
çocuksun sen!
sesinde sesimi duyunca heyecanlanıyor
yanımı yanına koyunca huzurlanıyorsun.
çocuk sen!
gök yüzüne hasret ölümler devşiren
beklemekten dolayı yüzünü düşüren.
çocuksun sen!
sabahı herkesten önce olan
gecesi herkesten sonra biten
ve bütün bunlardan
bi haber olan
çocuksun sen!
bir kalbi olan..