Bahçemde ki söğüdün salkım saçak dalları yerlere uzanırken,
Sen geçtin salına salına,
Biraz gururlu,biraz yabancı.
Hep yalnız,hep üzgün,
Her zaman kaygılıydın.
Buğulu camlar misaliydi gözlerin,
Sözlerin buruk meyva tadında.
Herşey gibi sen de yalandın,
Çocuktun belki de,
Bu yüzden çocuksun sen
Söğüt dallarında uçurtması asılı kalan.
(İstanbul-Aralık 2000)
Nazmiye KayarKayıt Tarihi : 12.1.2007 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)