Çocuksun... Şiiri - Barış Pınar Tümer

Sen de bir çocuksun çünkü. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim o zaman. Afacan gözlü bir çocuksun işte. Her şeysin… Becerikli elleri olan, afacan çocuk… Biraz da hüzünlü… Senden sonra kimleri tanıyacağımı düşündüm. Senin de kimleri tanıyacağını… Sana iyi bakacaklar mı? Yıllar geçse de çocuk kalacaksın sen. Aşk garip bir yalan. Aşkı anlatıyorlar. Gözlerini süze süze, oynaya oynaya aşkı anlatıyorlar. Eğer sen de görmeseydim aşkı inanırdım onlara. Sarılıyorlar birbirlerine. Oysa gerçekten sevselerdi ayrı düşerlerdi ve hiç oynamazlardı. Öyle bilinmez yollardan gelen bir yolcu ki o… Ben gezdirdiğin çocukları kıskanıyorum. Ama biliyorum sadece bedenlerimiz değil, ruhlarımız da milyarlarca yıl uzakta.
Şimdi bir düş ağacı büyüyor içimde. Günden güne kök salıyor. Dalları bilinmez yerlere ulaşıyor. Önümde âşıklar arsızca ve acımasızca salınıyorlar. Benim gözümün yaşı sizden değildir. İçimin sızısıdır. Siz hiç görmeden yerdeki bir dikeni sevebilir misiniz? Ya da birbirinizde bir diken görseniz…
“Çoklarından düşüyor da bunca. Görmüyor gelip geçenler. Eğilip alıyorum. Solgun bir gül oluyor dokununca…” *
* B. Necatigil