Çocuksu Gözler Şiiri - Yılmaz Tosun

ÇOCUKSU GÖZLER
Bir çocuk sesi duyunca hemen titrer içim dayanılmaz bir özlemle perdeyi aralarım sokaktan geçenlere takılır gözlerim.
bir şarkı dinlemeyeyim o şarkıdaki kahramanlara benzetirim kendimi ve çocuksu gözlü sevdamı.
nerde bir keman sesi duysamda içimde küllenmiş aşkım gelir aklıma yine öyle çocuksu ve masumane biçimlerle.
hadi şimdi parmağını dudaklarına götür bana yolla bütün buselerini,hadi şimdi saçlarını yine salla bana rüzgarıyla beni savur uzaklara.
titremesin ellerin bana yazarken, gözlerin nemlenmesin bana bakarken,büzülmesin dudakların sakın ağlama benim ismimi okurken,
dilinden hiç eksik etmediğin kara sevdana yine eskisi gibi gülerek,neşe duyarak,çocuksu gözlerle bak herzaman.
beni hiç bişey yıkamazdı senin çocuksu gözlerin kadar,beni hiç kimse alıp götüremezdi sonsuzluğa senin gözlerin kadar.
şimdi tek başımayım,çaresiz,umutsuz,yıkılmış,harabeyim şimdi sen yoksun ya yanımda artık hiç birşey eskisi gibi değilya,artık o çocuksu gözlerini göremiyorumya hayatımın herşeyi değişti.artık hayatıma yön verende ben değilim senin o çocuksu bakışların ve beni haps eden ateş saçan gözlerin
beni alıp götüren bırakan yalnızlığa artık o çocuksu bakışların bitanem.

YILMAZ TOSUN