Çoçuksu Düşlerim

Düşlerim vardı kardan beyaz
Sulardan saf mı saf
Ve melek gibi lekesiz
Çepeçevre sarmışlardı hayal dünyamı
Beklediler umut kabuğumun kırılmasını
Gülücüklerle açılmasını istedim allı morlu çocuksu düşler

Nihayetinde
Ben büyüdüm onlar kirlendi
Onlar kirlendikçe ben küçüldüm adeta

Şair; Hayata imrenecek ne vardı
İşte yalnızlık işte hüzün
Ne ararsın imgelerden
Diller namlu sözler kurşun

Sözcüklerin iniltileri beynimde uğultular
Geceye damgasını vuran kör karanlıklar
Halay çekiyor kimsesizliğim
Merdivensiz bıraktı bu anaforlar
Acı acı zılgıtlanan sese aldırmayan
Akıp geçen zamana taşlaşmış siluetler
Ruhum da tarifsiz ihanetleri yaşarken

Maskelerin arkasında kirli yüzler
Canımı yakan yok oluşlar
Ve ömrün yol ayrımı direnirken
Çocuksu düşlerim nerdesiniz?