Çocuksu Şiiri - Zennun Akdağ

Geceydi bir göl sahiline kentin kirli ışıkları yansıyordu.
Erkekler çirkin ruhlarını içkiyle yıkamaya çalışırken,
Ben senin gelgitlerinin hesabını yapıyordum.
Ya durdurmazsam gidişlerini?
O kalmak özürlü ruhuna söz geçiremezsem

Seninle tütün içmeyi özledim
Ellerimizin parmakları tutuşurken
Mutlu musun diye sormuştun
Evet, kelebek kanadı kadar mutluydum

Başını omzuma koyup artık söylemek istiyordun
O ne zamandır dudaklarından dökülmesini beklediğim
O ertelenmiş aslında hissedilen ama bir türlü söylenmeyen
O yaman o aklımı başımdan alan
O beni çocuk yapan
Senin de anlamadığın beni gerçeğin ötesine atan

Seni seviyorum dedin
Sustum
Göl avuçlarımda ölmüştü
Ne erkeklerin ruhlarını yıkayabilmişti içki
Ne kiri temizlenmişti kentin ışıkları

Öylece masum durdum baktım sana
O an korktum
Seni benden alacaklar