Çocuksama Şiiri - Rulaş Karakuş

alnımın eşiğinden aşağı kayıp giden
yaralarının soyu tükenmiş
bir o kadar kaydırak müptelası
sırma saçlı
umut benizli
bir çocuk taşıyorum içimde bir yerlerde.

içimde, zihnimde
açın bakın;
defterinden masmavi uçurtmalar kaldıran -düşük notlara-
ve soluk soluğa sınıf atlayan -hayat olimpiyatında-
hep büyümeye parmak kaldıran
bir çocukla uyanırım her gün ayımında.

âh o çocuk
çocuk…
şarkılarını üfler durur diz(e) lerime
neşesini akıta akıta…
ve ben
hep saç saça
baş başayım çocukluğumla.