Çocukmak Şiiri - Ömer Can Kaplan

benzin içiyorum egzoz içiyorum insan içiyorum
bir oyuncak tarlasında ayrık biçiyorum

çocuksan gel;
kavga edelim, küfredelim, kuş vuralım, cam kıralım, camide de koşarız, acıkırsak haram yeriz, sıkılırsak sevişiriz göğe karşı, burnumuzu sokarız mitinglere belkim oyuncak atarlar kafamıza, babam umacı çağırır inanmayız sonra görürüz umacıyı inkar ederiz kanımızı içer helal ederiz, ekmek çalarız evlerden, UTANIRIZ, KIZARIRIZ, AĞLARIZ, çocukmayı alt üst ederiz.

çocuktunuz mu siz hiç?
çok kötü şey çocukmak
nasırlı el mide bulantısı tek ayak
ve biraz kükürt bombası
ve biraz anne ölümü
ve biraz sus(a)mak
ve çok dış kaplama.

eksik doğan kuzu fazlalık bu dünyaya
çocuk öldüm köle oldum küle döndüm
bulmadım bir el hüznüme yumuşayan.

ANNE
çok çocukuyorum
başımı okşamıyor kimse.

benzin içiyorum egzoz soluyorum insan yutuyorum
bir oyuncak tarlasında oyuncak oluyorum.