Bir mum gibi yandı bitti
Çocukluğum, çocukluğum
Sanki bir kuş elden gitti
Çocukluğum, çocukluğum.
Ne ben güldüm nede babam
Gamde kaldı annam atam
Avareyım uzak obam
Çocukluğum, çocukluğum.
Şehre geldim pişman oldum
Yad ellere nişan oldum
Doğru dedim düşman oldum
Çocukluğum, çocukluğum.
Her kes bana garip burda
Şayet ölsem dönder yurda
Dönebilsem çocuk birde
Çocukluğum, çocukluğum.
Tarihim şan ana dilden
Aslım Türktür Oğuz belden
Çok yazık ki gitti elden
Çocukluğum, çocukluğum.
Esat Erbil
Kayıt Tarihi : 22.8.2017 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çocukluk çok mutlu bir devirdir o yüzden keşki derim çocukluğuma dönseydim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!