Çocukluktu kabul ediyorum

Tamam kabul ediyorum,
Yaramaz bir çocuk bile yapmazdı,
eyvallah...
Bir anlıktı,
kızmıştım...
Ne hakkım varsa!
Anladım...
Gerçek; boğazımda düğümlenen,
Adını bile koyamadığım bi şeymiş.
Gelip geçen her gün anılar değil,
mantığımın yenilgisiymiş.
Ne gördüğüm düşler gerçekmiş,
ne uzun uzun dalıp gitmelerim.
Hasret bile yudum yudum içtiğim acıymış.
Acınası halimde kendime bile çözüm bulamazken,
kime çözüm uyduracakmışım da
neyin ilacı olabilirmişim.
Nefes bile alamazken kendi mezarımda
kimi kurtarıp, kime hayat verecekmişim.
Midem ağrıyor yine,
ve yine zor geliyor nefes almak bile...