Çocukluk Yılları 6.Yaşlar

evvel zaman içinde
kalbur saman içinde
develer tellal iken
pireler berber iken
henüz lügatimizde
“salon” ve “antre” yokken
iki göz bir sufa
kibrit kutusu evlerimizde
büyütürdük hayallerimizi

annemin örtüp üzerini bezle
mayalanmaya bıraktığı hamur
sufanın bir köşesine
örtüye konup uçuşan sinekler
deseler de “sinek” siz inanmayın
şehzade ormanda kötülerden kaçmakta
önüne çıkan devleri devirip
kendine yol açmakta
bir cadı düşmüştür peşine
derin yeşilliğe dalıp dalıp çıkmakta
sinir bozucu kahkahalar atıp
korkunç sesler çıkarmakta

küçük pencereden
hamur leğenine düşen gün ışığı
bu ışıklı yoldan
çıkıp gelecek masal perisi
ne kadar hazırım dinlemeye seni
bu ışıklı yol ki
beni besleyen damar
düşlerimin med-ceziri

yorgan yüzleri
derindir ruhumda izleri
uçarcasına gelen bu atlı
çin-i maçinden mi gelir
yayvan huni şapkalı şu adam
kovalarla elmas yakut mu taşır
hey adam acele et görecekler
mücevherlerini tepenin ardına aşır

akşamları lokum getirirdi babam
akşamlarıma sevinç katardı babam
hiç yemin etmezdi babam
en doğrulara bile
eğriyle işi olmazdı zaten
doğruluk en büyük miras babamdan bana

kapı gıcırtısı
sabah günaydınım
gece yatış duam
açın kapıyı sonuna kadar yavaş yavaş
uzun bir gıcırtı duyayım
ah o gıcırtı hangi vadiden
rüzgarlarla sesler getirir bana
yağlamayın menteşeleri
kesilmesin soluğum
ve açın kapıyı sonuna kadar yavaş yavaş

akran rekabeti
boşa yarışma arkadaşım
geçemezsin beni
sporda mesela
güreşte yüksek ve uzun atlamada
zıplarken kayadan kayaya kuş çevikliğiyle
takip edemezsin gözünle beni
el becerilerinde mesela
kızıyor büyüklerin sana biliyorum
Ali –Veli kırk dokuz elli
kolaysa sen de gel yarış benimle

akşam gün ufka yaklaşır
gölgeler uzar başlar serinlik
sarar radyo denen kutunun etrafını büyük-küçük
kalın ahenkli bir sestir tekrarlanan
kulaklarımdan gitmez
“her aşığın bir ahı var”
anlatılan hikayesidir Köroğlu`nun
Köroğlu kılıç sallar
hem kılıç sallar hem saz çalar
nara atar bağırır avaz avaz
ne iyi arkadaştır Ayvaz

ağaçlar kulemiz
çubuktan bineğimiz
ne yatta ne katta gözümüz
Ay Dede dostumuz
yastığa koyarken başımızı
tek derdimiz
sabah olsa da oynasak