(çocukluk arkadaşım nurcan'a)
çocukluk yıllarını ne özledim ben
seninle boş arsada şarkılar söylerdik
ölü bir güvercin bulsak
merhametimizden gömerdik
acıktığımızda ise
bir parça ekmekle domates
veya, ekmeğin üstüne
domates salçası sürerdik
domates salçasının kokusunu duydukça burnumda
eskiyi, en eskiyi hatırlarım
seninle olduğumuz o güzel günleri
keşke hiç gitmeseydin!
makarna yerdik; beraber çay içerdik
sevmezdim önceleri çayı
sen içirdikçe sevdim
beraber top oynar, ip atlar, saklambaç oynardık
ve hayallerimizi birbirimize anlatırdık
boş bir arsa vardı o zamanlar
şimdi yerinde kupkuru bir bina var
çocuklar oynamıyor artık orda
beton oldu ve
çocuklar oynamayı unuttu
dört yaşında iken tanışmıştık
sonra birbirimize çok alıştık
bütünleştik sanki
sonra sen bıraktın beni...
nuran aksoy
mardin 27.01.2007 c.tesi
s. 14:40
Kayıt Tarihi : 31.5.2008 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluğumuz beraber geçti ya Nurcan'ım, hatırlar mısın seninle geçirdiğimiz o güzel günleri? Şimdilerde vatanından ve benden uzakta neler yapmaktasın? ... İsveç'in ismini her duyduğumda sadece seni benden ayırdığı günü hatırlarım.. Ayrılık olsa da benim sana olan özlemim bitmeyecek...
TÜM YORUMLAR (28)