Çocukluk Yağmurları ' Öğrencilerime İth ...

Çocukluk yağmurlarını
Kara bulutlar saklardı,
Gök gürler
Kulaklarımı tıkar,
Yıldırımlara
Gözlerimi kapardım.

Anam ‘rahmet’ dese,
Anlardım;
Arap kızı camdan bakar,
Çisentiler camları çizer,
İğde dallarına
Kuşlar pısardı…
Bazen ebem kuşağı çıkar,
Göğü boyar,
Çocuklar çığlık atardı.

‘Rahmet’ in ama
Hani, oyunumuzu da bozardın.
Saçak altlarına kaçar,
Kiremitlerin ucundan düşen
Tıp tıplı
Şıp şıplı
Damlacıkların
Musikîsine dalardık.

Hava açar,
Kağıttan kayıklarımızı
Küçük dereciğe salardık.
Yüzen kayıklarımızın ardından
Bakar, sonra
Koşar,
Çoşar,
Çoşardık! ..

Şimdi büyüdüm Yağmur,
Rahmet kokunu özledim
Şehrin topraksız sokaklarında…