Gövdemle gövden arasında bir uçurtma
Sevdiğim uçurtmanın ipleri gözlerin
Uçurtmayı uçuran rüzgar özlemim
Kim daha çok uzakta bilmiyorum
Çocukluk Uçurtmam mı,
yoksa gözlerin mi
Bir soru değil bu
Bir acı iç geçirme...
Zaman her şeyin katili Benim gözümde
Dalda duran serçe
Yere düşen yaprak
Dağlarda biten kar
Benim şahitlerim.
Kim bilebilir hasreti yaşamayı
Ben öğrendim
Acıdı kalbim sürüklendi akdenizinde
Öyle öğrendim...
Şimdi mevsim yine kış
Gözlerin yine kar
Bende bitmeyen efkâr
Uçurtmam nerde kaldı...
Emin Özcan 1
Kayıt Tarihi : 20.1.2020 11:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!