güneşin doğmasını
bekleyen,
bir eski zaman kadınının
duaları gibi...
yaşadığım her güne
senin adınla başladığımı
sen hiç bilmeyeceksin...
Seni düşünürken...
gökyüzünde bir bulut
sahiplenmiş
çocuklar gibi sevindiğimi
sen hiç bilmeyeceksin...
başımın üstünden geçip giden kırlangıçlara
'pencerene konsunlar' diye
günlerce nasıl yalvardığımı
sen hiç bilmeyeceksin...
saçları alnına düşmüş
kan ter içinde top oynayan oğlan
çocuklarına
istemsiz uzattığım
ellerimin
senin çocukluğuna uzandığını
sen hiç bilmeyeceksin...
kaç yıl oldu unuttum
bir sonbahar akşamıydı iyi biliyorum...
kalabalık bir istasyonda
yanındaki kadına
sıkıca sarıldığını gördüğümü
'hep mutlu ol!' dediğimi
sen hiç bilmeyeceksin...
/yıllar sonra rastladım
çocukluk sevgilime/ diyen
eski bir şarkı düşerken zamana
gözlerime dolan yaşların
sevmenin kıvancı olduğunu
sen hiç bilmeyeceksin...
işte böyle çocukluk sevgilim
ben bahçedeki bütün çiçeklerime
seni ne çok sevdiğimi anlatacağım
Bir ömür böylece geçip gidecek...
Sen hiç bilmeyeceksin...
Kayıt Tarihi : 18.11.2020 15:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen bi şarkı dinlersin, gider yüreğine şiir olarak dökülür...Tabii kendi dilince... Bence sevgi; sevmekten ,evet sadece sevmekten doğan sevinçtir... Nazım gibi, Nazımca... "Elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı ?" İşte öyle bir şey...
