Çocukluk Sâfiyeti Şiiri - İlyas Özkan

Cennet yamaçlarında dolaşır gibi;
Geçip gitti şimdi, çocukluğum.
Ah ki çocukluğum;
Ne tatlı, ne sevimli, ne de güzeldin.
Hasretin doldu ya gönlüme,
Benim için herşeyden özeldin.
O günlerdeki sâfiyeti özlüyor insan
Temiz bir kalbin önemi,
Şimdi daha iyi anlaşılıyor inan.
Gitmeseydin bırakıp da beni
'Ne iyi olurdu' diyecektim ya;
Elde değil, geçip gidiyor zaman.
Gitmeseydin;
Bilyelerini kaybeden çocuk,
Yine ben olurdum.
Çomağı kırılan çocuk,
Ben olmaya râzıyım.
Soğuk kış günlerinde,
Çatlayan ellerimin sızısında;
Hüzünlü bir akşam ardında,
Gözyaşlarımda hissetmeye râzıyım seni..
Râzıyım, yeter ki gitmesen...

03.11.2002
Pazar