Çocukluk Özlemi Şiiri - Mesut Özünlü

Çocukluk günlerimde
Bizim köyün adamları
Kocaman kocamandı
Ama içlerinde en büyük
En büyük babamdı

Öyle dalardık ki oyuna
Bizi kıskanırdı masallar
Düşler diyarına taşırdı
Söğüt dallarından atlar
Karpuz kabuğundan sallar

Bazen yakan top
Bazen birdirbir
Bazen kaydırak veya seksek
Karanlık çökene
Evden babam ünleyene
Gel oğlum akşam oldu
Bırak artık oyunu
Bırak… Diyene dek

Kurtulsam bir gün
Beni aşan dağca yüklerden
Çekip gitsem
Pamuk şekeri kadar renkli
Hafif ve şen çocukluğuma
Sonra el ele verip
Bir oyun kursam küçüklerden
Değmeyin keyfime
Değmeyin derim mutluluğuma