Bir varmış, bir yokmuş..Aslında biri varmış,Ben küçük bir çocukken (5-6 yaşları) bir gün bizim evin bulunduğu sokağın arkasında bir dilenci kadın kaldırımda oturuyordu.Üç - beş arkadaş bu kadını izlemeye başladık kadın içlerinde en sarışın olan bana:
-Annenin iç çamaşırı varsa bana al gel dedi.yani atlet sütyen v.s...
Ben de oldum olası ciğer canlıyımdır hemen eve koştum ve annemin haberi olmadan atlet,sütyen vs alıp geldim,kadına verdim.Bir şey dikkatimi çekti ve ömür boyu unutamam...Kadın getirdiğim eşyaları torbasına koydu ve sadece atleti üzerindeki elbiseleri çıkarmadan,soyunmadan giydi yani,atleti boyunundan içeri sarkıtarak ve üzeri açılmadan...
Ben hem kadına iyilik etmenin sevindirmenin sevincini yaşarken,Kadının üzerindeki entarisini çıkarmadan iç çamaşır giymesine şaşırdım şok oldum.(yani yapılanı şimdiki aklımla bile entari entrikası olarak görmüyordum ama enayi entrikası diyebilirim) ..Öyleki eve gelipte yaptığım izinsiz hareketten dolayı annemden yediğim affedilmez hakaretler ve acıtan dayaklara değmişti...
Niyazi SakarKayıt Tarihi : 4.3.2010 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!